ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ (ερωτικό διήγημα)

Ο Μάκης κοίταξε μία φορά ακόμα το ρολόϊ του. Κόντευε έξη και δέκα και 

η Πόπη δεν είχε φανεί ακόμα. «Καλά δεν έχει αργήσει και πολύ, αλλά μπας 

και τσάμπα ήρθα γαμώτο ;» αναρωτήθηκε. Κοίταξε το δωμάτιο του 

ξενοδοχείου προσπαθώντας να καλμάρει. Το άσπρο σεντόνι τον κοίταζε, 

λες και το μεγάλο άδειο κρεβάτι τού έβγαζε κοροϊδευτικά τη γλώσσα.

… Ο Μάκης στα 36 του ήταν ένας μάλλον εμφανίσιμος άνδρας. Για να λέμε την αλήθεια , του «μάλλον» ήταν γενικά. Μάλλον ψηλός, μάλλον λεπτός με πυκνό μάλλον ξανθό μαλλί (το πέραν του «μάλλον» ήταν καστανό) και δυο επίσης καστανά μάτια. Το σώμα του δεν θα το έλεγες αθλητικό, αλλά είχε λυγερό κορμί, το πρόσεχε (στο μάλλον και αυτό). 

Γενικά είχε ένα αέρα που τραβούσε αρκετές γυναίκες. Δεν ήταν από καμιά παρτίδα που έβγαζε γόητες αλλά εντάξει, το προσπαθούσε και κάτι έκανε.

Το να σερφάρει το ήξερε εδώ και χρόνια, ήταν της γενιάς που πρόλαβαν τα PC σαν έφηβοι, τα έπαιξε, τα ακολούθησε όπως προόδευαν, τα έμαθε αρκετά καλά. Στη δουλειά του δεν είχε πολύ χρόνο να χαζεύει στο ιντερνέτ, αλλά στο σπίτι του καθόταν αρκετές φορές στο PC του. Από τα μαίηλ του έβγαινε, στο Facebook έμπαινε και από εκεί στο Tweeter… «Οι δικές του ώρες» όπως τις έλεγε. Δεν τις θυσίαζε για καμία ανδροπαρέα (δεν είχε δα και πολλές), για καμία σχέση. Δεν ζούσε δα και κανένα μεγάλο έρωτα να τον αποσπάσει…

Έτσι γνώρισε και τη Πόπη, την Πόπη που την περίμενε και δεν είχε φανεί ακόμα. Ήταν φίλη φίλου στο Facebook, της πρότεινε να γίνουν φίλοι γιατί του άρεσε το προφίλ της. Αν η φωτογραφία ήταν αληθινή, έβλεπε μια καλοβαλμένη τριανταπεντάρα με ανοιχτά καστανά μαλλιά, σαρκώδη χείλια και όμορφα σκούρα μάτια. Δέχθηκε την φιλία του, μίλησαν μια δυό φορές επιφυλακτικά, μετά η ατμόσφαιρα άρχισε να ζεσταίνεται.

Λεύτερη και η Πόπη. Πάντα σύμφωνα με όσα του είχε πει, ο Μάκης κρατούσε μια επιφύλαξη για το τι είναι αλήθεια και τι ψέματα στις ιντερνετικές γνωριμίες. Είχε βγει από ένα άτυχο γάμο που τις είχε αφήσει όπως έλεγε κακές εμπειρίες, δεν ήθελε όμως να μιλά για αυτές, δεν του είχε πει πολλά. Τώρα το έπαιζε ελεύθερη και ωραία. Είχαν αλλάξει και φωτογραφίες, στον Μάκη άρεσε το λυγερό κορμί της. Όμορφη η Πόπη, σέξυ, άνετη στις επαφές μαζί του, το όνειρο κάθε μοναχικού λύκου σαν τον Μάκη.

Λίγο μετά που πρωτογνωρίστηκαν είχαν μιλήσει και στο τηλέφωνο. Ετσι για να σιγουρευτεί ο Μάκης ότι η φλογερή Πόπη δεν ήταν καμία ξεδοντιασμένη σε ΚΑΠΗ, ή κανένας άνδρας με περίεργα γούστα και προθέσεις. Να μάθαινε τα ανάλογα και η Πόπη, τα πρόσεχαν και οι δυό αυτά.

Η ομιλία τους είχε κρατήσει λίγο, ίσα για να δώσουν και να πάρουν τις επιβεβαιώσεις που περίμεναν. Απογοητεύτηκε λίγο ο Μάκης, περίμενε κάποια με μελωδική φωνή ή σέξυ και βραχνή, από αυτές που τον ερέθιζαν τόσο. Συνηθισμένη φωνή η Πόπη, καμιά ιδιαίτερη χροιά στη φωνή της, σαν τις καινούργιες τραγουδίστριες που δεν τις ξεχώριζες όπως έλεγε σε ένα φίλο του. Σε λίγο είχε ξεχάσει τη φωνή της.

Με το που ζεστάθηκαν τα πράγματα, συμφώνησαν να βγουν. Αλλά εκεί άναψε κόκκινο η Ναρκίσα. Ποια ήταν η Ναρκίσα ; Γεωργιανή που πρόσεχε τους γονείς της Πόπης στο σπιτικό τους στην Καβάλα. Μεγάλοι σε ηλικία με προβλήματα υγείας και οι δυό. Με κόρη η Ναρκίσα στην Γεωργία, κόρη που ετοιμαζόταν να γεννήσει. Η Ναρκίσα έγραψε κανονικά τον παππού και την γιαγιά στην Καβάλα και την έκανε για τα πάτρια εδάφη να σταθεί στην κόρη της. Όταν η ζωή βάζει προτεραιότητες…

Άντε τώρα να βρεις γυναίκα με τα λιγότερα λεφτά στην πιάτσα που να θέλει να καθαρίζει και να φροντίζει δυό γέρους στην Καβάλα. Δεν βρήκαν και τίποτα της προκοπής σε ντόπιες ή  ξένες.

Ετσι επιστρατεύθηκε η Πόπη που έτσι κι αλλιώς δεν είχε δα και καμιά σπουδαία δουλειά στην Αθήνα, σε μικρό σούπερ μάρκετ δούλευε, ταμίας. Με το που έπεσε το κρίσιμο τηλέφωνο από Καβάλα μεριά, τα βρόντηξε όλα η Πόπη και έφυγε του σκοτωμού. Την χρειάζονταν. Ανέβηκε Καβάλα και υποσχέθηκε στο Μάκη ότι όταν μπορέσει, μόλις βρει καμια καλή γυναίκα για τους γονείς της θα ξανακατέβει.

Τα έλεγαν με μηνύματα, που να μιλήσει η Πόπη μέσα από πατρικό της, ο μπάρμπα Βασίλης δεν ήταν άνετος, θα άρχιζε να ρωτά πότε θα έρθει να την ζητήσει ο γαμπρός. Έτσι ξεχάστηκαν τα τηλέφωνα, έγιναν ένα δυο της κακιάς ώρας, στο πόδι, στα μουλωχτά. Γενικά μια δε μπορούσε ο ένας, μια δεν μπορούσε η άλλη. Το γύρισαν πάλι στα μηνύματα και από εκεί αρχίζει η επόμενη πράξη του δράματος…

Πριν πάμε στο κυρίως δράμα, έτσι για να το συνειδητοποιήσετε το στόρυ καλύτερα, να πούμε δύο χρήσιμα πράγματα .

Πρώτον, ούτε ο Μάκης είχε φάει καμιά γερή φλασιά με την Πόπη, ούτε εκείνη με τον Μάκη. Είδανε στο φατσομπούκι κάποιο πρόσωπο που τους άρεσε, το τσέκαραν καλού κακού, είπαν «ας το πάω λίγο πιο πέρα, να δούμε πως τσουλάει». Αυτό ήταν όλο. Στην αρχή μιλάμε όλα αυτά, πριν γνωριστούν με τα μηνύματα καλύτερα…

Δεύτερον… η Πόπη μας, το καμάρι μας, δεν ήταν καμιά από αυτές που λέμε «αμέμπτου ηθικής»… Μακράν… Την λαδιά στην «τραγική εμπειρία του πρώτου γάμου» όπως έλεγε στο Μάκη ; Ναι… αυτή που δεν ήθελε ούτε να τη θυμάται όπως του έλεγε ; Ε, η Πόπη την είχε κάνει. Ο Λάμπης, ο άνδρας της, τήν έπιασε με τον φοιτητή που έμενε στην γκαρσονιέρα στον πρώτο...

Έγινε ένα γερό ματσάκι, τους χώρισαν όσοι έτρεξαν από τις φωνές πριν πιάσει κανείς πάνω στα νεύρα του κάτι κοφτερό… Στην Καβάλα μετά για ολίγον η Πόπη, στους γονείς της… Έξαφνα ο αέρας της Πάτρας (από εκεί ο Λάμπης ο τάρανδος, εκεί δούλευε, εκεί έμεναν) της έπεφτε βαρύς.

Βγήκε, το διαζύγιο σε βάρος της Πόπης, παιδιά δεν είχαν, διατροφή δεν πήρε… Βρήκε ένα μικρό δυάρι στην Αθήνα, στην Κυψέλη, της το νοίκιασε μία θεία της στα μισά, να βγάλει κάποια υποχρέωση, βρήκε δουλειά σαν ταμίας και τα κουτσοέβγαζε πέρα. Και έκανε την ζωούλα της, όποτε και όπως την έπαιρνε. Φουντωτή η ουρά και πάντοτε σηκωμένη και κουνιστή…

Ο Μάκης τώρα… είπαμε στο μέτριος, αλλά δεν ήταν από την χώρα των μακάκων. Κατάλαβε γρήγορα από τα μηνύματα με τι «αδάμαντα» είχε να κάνει και προσάρμοσε τις προσδοκίες του. Καλά να περάσει ο στόχος και όσο αντέξουν παρέα μετά της Πόπης τα «κρίτσι κρίτσι». Του σωμιέ…

Καταλάβατε πιστεύω. Έτσι είχαν τα πράγματα όταν άρχισαν τα μηνύματα με την Πόπη στους γονείς της στην Καβάλα. Ο Μάκης δεν είχε τίποτα, ούτε εφήμερον που λένε, εκείνο τον καιρό, η Πόπη στην Καβάλα μόνη και χωρίς ευκαιρίες, είχε γυαλίσει το μάτι της. Δεν είχε συνηθίσει έτσι, είπαμε, ένα ταμπεραμέντο το είχε…

Τι να κάνουν ; Δεν το έριξαν στους έρωτες, αλλά άρχισαν σιγά σιγά τα μηνύματα να γίνονται πιο τολμηρά. Έφτασαν στο σημείο να λένε τι θα κάνουν όταν βρεθούν. Με κάθε λεπτομέρεια… Τα έγραφε ο Μάκης, απαντούσε στο ίδιο στυλ η Πόπη. Όχι δεν μιλάμε για κάτι λογοτεχνικό. Τα μέσω μηνυμάτων «τι σου κάνω», «τι μου κάνεις» έδιναν και έπαιρναν. Φωτιά στο διαδίκτυο ! Μέχρι που αναρωτιόντουσαν, όταν θα βρεθούν αν μένει και τίποτε ακόμα να το κάνουν χωρίς να έχει ειπωθει προηγουμένως.

Αυτή ήταν η κατάσταση όταν εμφανίσθηκε η θεία Ευτέρπη. Χήρα, στην ηλικία της μάνας της, καμία σχέση με συγγένεια. Στο δίπλα σπίτι έμενε, την ήξερε ή Πόπη από παιδί, θεία την έλεγε. Στεκόταν στα πόδια της η Ευτέρπη, το πάλευε ακόμα, δεν την είχε πάρει από κάτω. Είδε την Πόπη να βολοδέρνει με τους δικούς της, τα είπαν και ένα βράδυ που την φώναξαν και έλεγαν για γιατρούς. Και είπε η «θεία» Ευτέρπη και ελάλησε :

«Πήγαινε κόρη μου Αθήνα για 1-2 μέρες. Να πάρεις όλες τις εξετάσεις, να δεις κανένα γιατρό. Κλείσε από εδώ ραντεβού, με το τηλέφωνο. Να πας, να δεις τι γίνεται και με το σπίτι σου. Μου έλεγες ότι έχεις και κάτι άλλα τρεχάματα εκεί που δεν τα πρόκανες. Φύγε Κυριακή, κάτσε και τη Δευτέρα και γύρνα την Τρίτη με Τετάρτη. Τους φυλάω εγώ. Μη φοβάσαι, εδώ θα κοιμάμαι μαζί τους, στο ντιβάνι σου».

Σωστή η Ευτέρπη ! Κι αν νομίζετε ότι κάπου στο μυαλό της σκέφθηκε «παιδιά δεν έχω, αν κυλήσω και εγώ, να έχω τούτους υποχρεωμένους να τρέξει η Πόπη και για μένα…» … ε, είσαστε πολύ κακοί… Ή όχι ;

Πέταξε η Πόπη ! Τέτοια τύχη… Από το μυαλό της πέρασαν 100 πράγματα… Τα 50 είχαν να κάνουν με τους γονείς της, που να δείξει τις εξετάσεις, αλλά και με κάτι εκκρεμότητες φορολογικές που πράγματι είχε στην Αθήνα.. Τα άλλα 50… τι θα έκαναν με τον Μάκη… ποιος τους έπιανε !

Και για να μη το βαραίνουμε με άσχετα, τα κανόνισε με τον Μάκη μια χαρά. Μόνο που όπως του είπε με το χρονόμετρο θα ήταν. Γιατροί, εφορίες, να δει το σπίτι που έμενε… Δεν ήταν για βόλτες με το πάσο τους.

Δεν τον χάλαγε τον Μάκη η προοπτική. Βουρ στο κεχρί, ήξερε ότι η Πόπη ήταν άνετη. «Βρε μωρό, της έγραψε σε ένα μήνυμα, θα σου έλεγα να πάμε για καφέ, να γνωριστούμε από κοντά και μετά να πάμε κάπου μόνοι μας. 

Αλλά εσύ θα είσαι σχεδόν με το χρονόμετρο. Μου λές ότι έχεις δύο ώρες, με το ζόρι και αυτές. Τρέχεις, ΟΚ, αλλά να φάμε μια ώρα με καφέδες, μαλακίες με το ρολόι να τρέχει ; Με άνεση γίνονται αυτά. Τι το θέλουμε το πολύ μπλα μπλα όταν δε σε παίρνει η ώρα ; τι δηλαδή, να σπάσει όπως λένε κι ο πάγος ; Ξεραινόμαστε λίγο, έχουμε πει τόσα. Θα πιούμε ένα καφέ, ποτό ότι γουστάρουμε, πάνω, τα δυό μας, με την ησυχία μας...

Σωστός ο παίκτης ! (για την παρούσα κατάσταση, μη γενικεύετε, περικαλώ !). Τι να σπάσει ο πάγος, εδώ είχε λιώσει, νερό που έβραζε ήταν. Θα έβγαζαν τα ματάκια τους και μετά η Πόπη στα τρεχάματα της ή στην Καβάλα. Κι αν άξιζε το πήδημα, το ξαναέβλεπαν όταν θα γύριζε για τα καλά, με πιο άνετες συνθήκες.

Το δέχθηκε η Πόπη… Του παρθεναγωγείου δεν ήταν και όπως ήρθαν τα πράγματα... Να σας πω ότι το σκέφτηκε περίπου όπως και ο Μάκης ; Είπαμε τα παιδιά με γυαλισμένα μάτια ήταν, ήξεραν που πήγαιναν, τι ήθελαν να δώσουν και τι να πάρουν… Και το πώς ακόμα το είχαν αναλύσει στα μηνύματα…

Έτσι είπαν στις 6 το απόγευμα της Δευτέρας, στο ξενοδοχείο «Σαλώμη» (μη το ψάχνετε, εικονικό είναι !). Καλό, καθαρό και σχετικά φτηνό, είχε ξαναπάει ο Μάκης, το ήξερε. Θα πήγαινε πρώτος ο Μάκης, θα έπιανε δωμάτιο. Θα πήγαινε ρεσεψιόν η Πόπη, θα ζητούσε το δωμάτιο του κυρίου Μακρή και θα ανέβαινε. Δεν τον έλεγαν Μακρή τον Μάκη, αλλά δεν γούσταρε το «Παπαδόπουλος», ούτε στα ψεύτικα.

Θα μπορούσε να την πάρει τηλέφωνο να της πει το δωμάτιο, αλλά η Πόπη το φοβόταν, το είχε πολύ καιρό το κινητό, της έκανε τελευταία πολλές λαδιές. Προτιμούσε να πάει ρεσεψιόν και να ζητήσει το δωμάτιο που θα είχε κλείσει ο Μάκης. Κόλλαγε λίγο, δεν της πολυκαθόταν η συγκεκριμένη φάση, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Αν της την έκανε το κινητό όπως την προηγούμενη μέρα, θα έτρωγαν μισή ώρα και βάλε για να συνεννοηθούν. Δεν τον είχε τον χρόνο και ήθελε να πάει με το κέφι της, όχι διαολισμένη...

... 18:11, περίμενε ο Μάκης... Θα ήθελε ένα τσιγάρο, όσο κι αν το είχε κόψει δυό χρόνια, τώρα το ήθελε. Προσπάθησε να βγάλει τη σκέψη του από αυτό.

Τον βοήθησε ο χτύπος στην πόρτα...

Ο Μάκης άνοιξε την πόρτα. Και είδε μπροστά του μία Πόπη… που δεν ήταν η Πόπη ή μάλλον ήταν μία καλύτερη έκδοση της Πόπης.

«Πόπη ; » μουρμούρισε κοιτάζοντας την σαν χαμένος.

«Πόπη ;» επανέλαβε η Πόπη την ερώτηση σαν ηχώ. «Ναι, η Πόπη είμαι. Ευχαριστημένος από την επιθεώρηση ; »

«Το ρωτάς ;» αποκρίθηκε κλείνοντας την πόρτα. «Να μη με λένε Μάκη αν σε περίμενα τόσο κούκλα !»

Η Πόπη γέλασε φιλάρεσκα. «Ο Μάκης λοιπόν...» είπε. «Και εγώ… μια χαρά σε κόβω»

« Να αρχίσω να ρωτάω πριν τρελαθώ ; »

«Ε μη σε χάσουμε ! Πές μου»

«Είσαι μελαχρινή ! Καστανή σε ήξερα. Τόσα μαίηλ και μηνύματα, δεν μου είχες πει ότι θα βάψεις τα μαλλιά σου μαύρα ! Και σου πάνε ! Καλά έκανες !»

«Ε να μη σου κάνω μία έκπληξη ;»

«Αμ η ηλικία σου ; μου είχες πει 35, ότι είσαι πάνω κάτω σαν και μένα… Πάνω από 25 δεν είσαι ! Βγήκε χάπι που κόβει χρόνια ;»

Η Πόπη γέλασε… «Εδώ έχεις ένα δίκιο… Αλλά να σου έλεγα ότι με περνάς 10 χρόνια ; Το φοβόμουνα Μάκη μου»

Σειρά του Μάκη να χαμογελάσει κολακευμένος. Η Πόπη τον γούσταρε από την αρχή, δεν ήθελε να τον χάσει… Πήγε κάτι να πει αλλά τον πρόλαβε το τηλέφωνο… Κοιτάχτηκε με την Πόπη απορημένος και το σήκωσε…

«Ναι !»

«Κύριε Μακρή ; Από τη ρεσεψιόν παίρνω… Ανέβηκε η κυρία που περιμένατε ; σας ζήτησε και την έστειλα, όπως μου είχατε πει»

«Ναι, εδώ είναι. Τρέχει κάτι ;»

«Όχι… τίποτα… όλα καλά έτσι ;»

«Ναι. Γιατί ; »

«Τίποτα… Ένα τυπικό τσεκάρισμα. Γειά σας»

Ο Μάκης έκλεισε το τηλέφωνο. «Τσεκάρισμα του ρεσεψιονίστα. Τρίχες»

«Λοιπόν… στα χάλασα ή στα έφτιαξα ;»

Ο Μάκης δεν απάντησε με λόγια. Τι να πεί… Τα ματια του την έγδυσαν ακόμα μια φορά… Μαύρες γόβες, δεκάποντες και βάλε… μαύρη διχτυωτή κάλτσα, στενό κοντό φόρεμα που τέλειωνε αρκετά πάνω από το γόνατο, στήθη όχι πολύ μεγάλα αλλά στητά, ξεχώριζαν μέσα από το φόρεμα… Η Πόπη είχε έρθει αποφασισμένη για παθιασμένο έρωτα, του το έδειχνε από το πώς είχε ντυθεί. Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα ! Σιγά μην έβγαινε και παραπονούμενος !

Τράβηξε την Πόπη κοντά του και ενώ τα κορμιά τους κολλούσαν αντάλλαξαν το πρώτο τους ερωτικό φιλί. Το φιλί ξεκίνησε παθιασμένα, τα στόματα άνοιξαν, οι γλώσσες τους μπήκαν σε τρελό χορό, εισβάλοντας η μία στην περιοχή της άλλης, προσκαλώντας την να παίξουν, να χορέψουν παρέα…

«Κατάλαβα…» είπε η Πόπη λαχανιασμένη, σταματώντας το φιλί αλλά όχι και το αγκάλιασμα τους… «Δεν σου είμαι και αδιάφορη» συνέχισε πειρακτικά…

«Μωρό…» της είπε ο Μάκης…

«Ναι…»

«Το ποτό που λέγαμε… δεν θα πιείς» τέλειωσε την έκφραση του πετώντας την στο κρεβάτι…

Η Πόπη γέλασε εξιταρισμένη και τον αγκάλιασε όπως ερχόταν πάνω της. 

«Τα ρούχα…» μουρμούρισε ενώ τον έκανε μαλακά στο πλάι…

«Μανία οι γυναίκες με τα ρούχα τους !» σκέφθηκε αναστατωμένος ο Μάκης. «Μη βγάλεις εσώρουχα» της είπε βραχνά, «ούτε κάλτσες ! Δεν αρχίσαμε καλά καλά ακόμα…»

Πράγματι… δεν είχαν αρχίσει… έμειναν με τα εσώρουχα και άρχισαν ένα μακρύ ερωτικό παιχνίδι στο οποίο συμμετείχε κάθε μέλος του σώματος τους. Το κρεβάτι έτριξε ανήσυχο, κατάλαβε ότι το περίμεναν δύσκολες ώρες…

Όταν σε αρκετή ώρα τα εσώρουχα πετάχτηκαν όπου μπόρεσε ένα βιαστικό χέρι να τα πετάξει, τα βογγητά ηδονής, τα ερωτόλογα και κάποια «κακά λόγια» ήδη είχαν αρχίσει να γεμίζουν ηχητικά το δωμάτιο…

Ο Μάκης κοίταξε το γυμνό κορμί που τόσο πρόθυμα και με τόση όρεξη του προσφέρονταν… Βούτηξε, αποφασισμένος να μην αφήσει δευτερόλεπτο να πάει χαμένο…

Ο πρώτος γύρος ήταν «αναγνωριστικός» αλλά μην τον υποτιμάτε καθολου ! Παθιασμένος, πότε αργός και γλυκός, πότε πιο άγριος και πιο έντονος, κράτησε πολύ, ήθελαν και οι δυο να κρατήσει, έπρεπε το ένα κορμί να μάθει τι ζητά και τι δίνει το άλλο. Η ηδονική εκτόνωση βρήκε τον Μάκη πρώτο και μετά μια Πόπη συνεπαρμένη από το πάθος του.

Για μερικά λεπτά ακουγόντουσαν μόνο οι βαριές τους ανάσες, όπως προσπαθούσαν να βρουν την αναπνοή τους. Είπε ο Μάκης να τηλεφωνήσουν για κανένα ποτό, αλλά η Πόπη δεν ήθελε. Κουλουριάστηκε στην αγκαλιά του, φαινόταν χαλαρωμένη αλλά δεν ήταν. Όπως και ο Μάκης. Τους είχε λείψει καιρό ο ερωτικός σύντροφος, δεν είχαν πει και οι δυό την τελευταία τους λέξη…

Η Πόπη έσκυψε πρώτη πάνω του και τον δάγκωσε ελαφρά στο στήθος. Βόγγηξε ο Μάκης, τον τρέλαινε η ερωτική δαγκωνιά, έσκυψε και τα χείλη του βρήκαν τα δικά της.

΄Ετσι ξεκίνησε σιγά σιγά ο δεύτερος γύρος, ένας γύρος που του Μάκη του φάνηκε αξέχαστος. Ο Μάκης δεν είχε τις αμέτρητες ερωτικές εμπειρίες, αλλά δεν ήταν και άμαθος, είχε κάποιες, μια δυό μάλιστα ήταν καλές και είχαν κρατήσει καιρό. Πρώτη φορά όμως ένοιωθε έτσι. Αυτό που ένοιωθε, πέρα από σωματικό ήταν και εγκεφαλικό. Έμοιαζαν να ήθελαν και οι δυό να τα δώσουν όλα για να πάρουν περισσότερα. Ένοιωθε την Πόπη να τον προκαλεί, με κάθε της φιλί, με κάθε χάδι, με κάθε της κίνηση ή προστυχόλογο που μουρμούραγε για να τον εξιτάρει.

Χωρίς να το έχουν πει, είχαν μπει στο ερωτικό παιχνίδι που λέγεται ερωτική μονομαχία, πιο κορμί θα βγάλει ερωτικά νοκ άουτ το άλλο. Ήθελε να κυριαρχήσει ερωτικά ο Μάκης, να την κάνει να παραδοθεί ερωτικά, να την φέρει σε ένα γιγάντιο οργασμό, πριν το επόμενο οργασμικό κύμα εκμηδενίσει και τον ίδιο σε χίλια κομμάτια. Ένοιωθε ότι και η Πόπη έτσι ένοιωθε από την μεριά της για εκείνον. Δεν το είχαν πει, το ένοιωθε. Φαινόταν πιο έμπειρη σε αυτό το είδος της ερωτικής μάχης, κατά κάποιο τρόπο όσο και αν δεν ήθελε ο Μάκης να το παραδεχθεί τον καθοδηγούσε.

Κόντραρε η Πόπη με το σώμα της το σώμα του Μάκη, τον τρέλαινε… Μία σου και μία μου τον πήγαινε… Και το αποτέλεσμα της ερωτικής μονομαχίας που γινόταν όλο και πιο ξέφρενη το πλήρωνε το κρεβάτι που έτριζε απεγνωσμένα.

Τέλειωσαν σχεδόν μαζί. Ο Μάκης αυτή την φορά τέλειωσε ένα δυό δευτερόλεπτα αργότερα και έπεσε αποκαμωμένος στο κρεβάτι. Οι κραυγές της Πόπης όπως έρχονταν πρέπει να ακούστηκαν και έξω από το δωμάτιο, αν όχι και παραπέρα. Το κουρασμένο στήθος του Μάκη γέμισε αρσενική υπερηφάνεια… Την είχε βογγήξει, την είχε τελειώσει έστω και δευτερόλεπτα πριν τον τελειώσει, την είχε νικήσει στο δικό της παιχνίδι. Το κυριότερο… της άρεσε, αυτό έκανε μπαμ !

«Πάω να κάνω ένα ντους» του είπε η Πόπη όταν βρήκαν τις ανάσες τους. 

Μπήκε με την σειρά του και Μάκης μετά, όταν βγήκε η Πόπη ήταν ντυμένη και τον περίμενε καθισμένη στο κρεβάτι. Το περίμενε ο Μάκης, δεν είχαν καιρό, είχε περάσει η ώρα.

«Ωραία περάσαμε μωρό μου» της είπε καθώς ντυνόταν «αλλά κράτησε λίγο. Άντε τώρα να δούμε πότε θα σε ξαναδώ…» μουρμούρισε σκάζοντας της ένα φιλί.

«Όποτε θέλεις, δεν έχω πρόβλημα… αλλά πρώτα… μήπως ξέχασες κάτι ;»

Ο Μάκης την κοίταξε ξαφνιασμένος… «Μου αρέσει αυτό το «όποτε θέλεις» που μου είπες, θα βρήκες άκρη στα τρεχάματα σου υποθέτω. Δεν το περίμενα έτσι γρήγορα. Αλλά… τι ξέχασα ;»

Σειρά της Πόπης να τον κοιτάξει έντονα… «Μωρό μου…» του είπε τελικά… «Πράγματι περάσαμε πολύ ωραία… συχαίνομαι που το λέω… αλλά κάτι δεν πρέπει να μου δώσεις ; νόμιζα πως θα μου είχες αφήσει κάτι στο κομοδίνο όση ώρα έκανα μπάνιο…»

«Τι να αφήσω ;»

«Αυτά που θα μου δώσεις… για την ώρα που περάσαμε μαζί…»

«Τι λες βρε Πόπη ; Τι να σου δώσω ;»

«Πάμε από την αρχή λοιπόν, αφού κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις…» του είπε η Πόπη με φωνή που είχε χάσει ξαφνικά την προηγούμενη θέρμη της. Πρώτον δεν με λένε Πόπη. Ζίνα θα με φωνάζεις, έτσι με λένε όλοι. Το παιχνίδι που παίζαμε, ότι είμαι η Πόπη που την ήξερες, τέλειωσε. Και την αμοιβή μου περιμένω… Δε δουλεύω τσάμπα…»

«Μα τι μου λες ; Δεν καταλαβαίνω...»

«Είμαι call girl χρυσέ μου… Με ζήτησες εκεί που δουλεύω και ήρθα… Δε σου πάει να κάνεις τον έκπληκτο… Ούτε σε κόβω ότι πας να μου φας τα λεφτά… Κάποια πλάκα μου κάνεις έτσι ;»

«Καμία πλάκα δεν σου κάνω… και εγώ δεν ζήτησα call girl» απάντησε ο Μάκης έντονα. «Που σου ‘ρθε ;»

Η Πόπη τον κοίταξε απορημένη, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσει αν έπρεπε να θυμώσει ή όχι. «Πήρες σήμερα το μεσημέρι…» άρχισε δίνοντας του ακόμα μια ευκαιρία και για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.

«… ζήτησες μία κοπέλα, στο «Σαλώμη» στις 6. Και να παίζει ότι γνωρίζεστε αλλά δεν έχετε συναντηθεί μέχρι τώρα… Να ζητήσει τον κύριο Μακρή στη ρεσεψιόν. Συνήθως τηλεφωνούν και λένε το νούμερο του δωματίου, αλλά είσαι πελάτης, σε ξέρουν, σου έχουν εμπιστοσύνη. Νόμισαν ότι ήταν μέρος του παιχνιδιού »

Ο Μάκης κόντεψε να μείνει με ανοιχτό το στόμα… Το μυαλό του άρχισε να παίρνει στροφές. Τώρα καταλάβαινε… Το μελαχρινό μαλλί αντί το καστανό, το δέκα χρόνια νεότερη, ο τρόπος που η «Πόπη» του απαντούσε βασιζόμενη στις ερωτήσεις του…

«Ο ρεσεψιονίστας !» είπε θυμωμένος ενώ έπαιρνε την ρεσεψιόν. «Κάποια μαλακία έκανε, αλλιώς δεν εξηγείται…»

«Μάλιστα» άκουσε τον υπάλληλο να απαντά.

«Μακρής εδώ… Δεν μου λες… Πώς έγινε και μου έστειλες πάνω την κυρία που μου έστειλες ;»

«Ήρθε και σας ζήτησε… την έστειλα στο δωμάτιο σας… Δεν καταλαβαίνω… σας πήρα τηλέφωνο… ρώτησα αν όλα είναι εντάξει… και μου είπατε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα» είπε ανήσυχος ο ρεσεψιονίστας.

«Και γιατί με ρώτησες αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ;»

«Υπήρχε και ένας ακόμα κύριος Μακρής σε άλλο δωμάτιο… Ήρθε πρώτα η κυρία που ανέβηκε σε σας, ζήτησε τον κύριο Μακρή και την έστειλα στο δωμάτιο σας… Μετά σκέφθηκα… μήπως έκανα λάθος και σας πήρα… Με ησυχάσατε και όταν ήρθε η άλλη κυρία και ζήτησε τον κύριο Μακρή, την έστειλα στον άλλο κύριο Μακρή… Τι έγινε ; Με είχατε καθησυχάσει και τώρα… »

«Πώς ήταν η άλλη κυρία, θυμάσαι ;» ρώτησε ο Μάκης χωρίς να απαντήσει στην ερώτηση του ρεσεψιονίστα.

«Κύριε Μακρή… μιλάμε για άλλο ζευγάρι πια, τι να σας πω... με φέρνετε σε δύσκολη θέση…»

«Καλά, καλά… θα τα πούμε όταν κατέβω…». Θα τον χαρτζηλίκωνε και θα μάθαινε αλλά τον έκαιγε και κάτι άλλο… «και ο άλλος Μακρής… κάθισε ώρα με την κυρία που του έστειλες ; μήπως είναι ακόμα εδώ ; έφυγαν ;»

«Κύριε Μακρή ! Σας παρακαλώ ! Δεν μπορώ να λέω στον ένα πελάτη για τον άλλο !»

«Καλά… καλά… Θα τα πούμε σε λίγα λεπτά… Και μη μου κάνεις τη σουπιά, όλα θα τα πεις ! Με τον ένα τρόπο ή τον άλλο !» φώναξε και βρόντηξε το τηλέφωνο ο Μάκης εκνευρισμένος.

«Κατάλαβες τώρα ;» γύρισε και είπε στη Ζίνα. «Ένα μπέρδεμα όλα… Αλλού έπρεπε να πάς… Και μαμώ τις συμπτώσεις ε ;»

«Κατάλαβα… όταν σε άκουσα να λες για άλλο κύριο Μακρή… Κοίτα γλυκέ μου, ΟΚ, δεν φταις… Αλλά και εγώ… δουλειά μου είναι, κάτι δεν πρέπει να πάρω ; Να μου δώσεις τα μισά ; τι λες ; 200 παίρνω τώρα με την κρίση, να πούμε 100 ;»

«Τι λες βρε κορίτσι ; Δύο κατοστάρικα για μια ώρα ; Το ήξερα για πολύ φθηνότερα ! Δεν κάνω παζάρια, θα σε πληρώσω… αλλά μου κάνει εντύπωση»

«Και με ένα πενηντάρι θα βρεις χρυσέ μου, και με λιγότερα… Στην Βουκουρεστίου, μάτσο οι παντρεμένες που ταϊζουν έτσι τα παιδιά τους αλλά και φοιτήτριες… Άσε από Ομόνοια και κάτω τι γίνεται με ξένες που ξέμειναν εδώ… Εμένα όμως δεν θα με βρεις…»

«ΟΚ… τα μισά... 100, θα στα δώσω», είπε ο Μάκης απογοητευμένος… 

«Έχω καιρό να πληρώσω γυναίκα αλλά δε φταις και εσύ… Και όσο σε σκέφτομαι… Όλα θέατρο…»

«Όχι το ευχαριστήθηκα ! Αλήθεια ! Δεν περνάω με όλους τους πελάτες έτσι… Με έκανες να πάρω μπρός, ιδίως τη δεύτερη φορά, δεν το κατάλαβες ; Ολόκληρη ερωτική μάχη δώσαμε, κατάλαβα ότι το γούσταρες. Ε, δε σου χαρίστηκα, δε προσποιήθηκα, σε πάλεψα, στα ίσια ! Και δε μου συμβαίνει συχνά αυτό !»

Ο Μάκης την κοίταξε μη ξέροντας αν έπρεπε να την πιστέψει ή όχι… 

Έβγαλε το πορτοφόλι του ανόρεχτα για να πληρώσει τη Ζίνα… Το μυαλό του πέταξε για μια στιγμή στην Πόπη… έφυγε άραγε αμέσως ; γιατί δεν τον πήρε ; ήταν τσαντισμένη ή τα βρήκε με τον άλλο Μακρή ;

Ήθελε να μάθει, ήλπιζε να μάθει. Οι επόμενες ώρες θα είχαν ενδιαφέρον…

Καλή κι η Ζίνα πάντως, δεν είχε παράπονο...

ΤΕΛΟΣ

Το παραπάνω διήγημα θα αναρτηθεί και στο δρώμενο "Ερωτική Υμνωδία", (  εδώ  ) στο ιστολόγιο "On the Up and Up" της Lysippe. Είναι μία αξιέπαινη προσπάθεια συλλογής ερωτικών διηγημάτων. 

Για μεταφορά στο μενού των διηγημάτων πατείστε εδώ